Check

‘Check, check, dubbelcheck,’ zegt de Tai ‘chi leraar. Voeten stevig op de grond, knieen licht gebogen, bekken iets gekanteld, schouders ontspannen, hoofd recht. Ik keer naar binnen, concentreer me op mijn ademhaling. Al bij de eerste beweging beginnen mijn handpalmen te tintelen. Anderhalf uur concentratie, stilte, centreren. Denken is drijfzand. Iedere beweging is een cirkel, energie vloeit. Op de fiets naar huis voel ik me licht en transparant.

Thuis zit Isa achter de laptop. “Mama, ik vind het eng. Die film is net online gezet. Ik ben zo bang dat we oorlog krijgen.” Weg lichtheid. We kijken samen. “Dit mag toch niet? Kan die man niet het land uitgezet worden?” “Vrijheid van meningsuiting, liefje.” “Maar in Duitsland begon het ook zo.” De rest van de avond zappen we heen en weer tussen Shouf Shouf Habibi op het ene net en de reacties op Fitna op het andere net. Van de ene werkelijkheid naar de andere.

“Wat vond jij ervan?” vraag ik Hassan. Hassan geeft Isa wiskunde bijles. “Amateuristisch. Mijn leerlingen maken betere films. Inhoudelijk uit de context. Ik heb er geen last van. De beelden die hij laat zien, zijn mij net zo vreemd als ieder ander. Het raakt me niet.”

Hassan is volwassen. Isa nog niet. Op school en via Almere4you voert ze heftige discussies. Komt woedend thuis als ze hoort dat sommige jongens in haar klas het met de film eens zijn. Hoeveel invloed heeft zo’n film op kinderen? De dreiging die ervan uitgaat. Kinderen die gewoon zonder problemen met elkaar opgroeien maar ekaar nu anders gaan bekijken. Op wereldschaal lijkt Fitna een storm in een glas water. Maar hier, thuis, in ons gezin, in mijn kind. Dat ligt anders. Daar groeit angst. Wat is wijsheid? Negeren? Over tot de orde van de dag? De volgende film komt er al weer aan. Van ijdeltuit Jami.

Ik sla mijn armen om haar heen. Check, check, dubbelcheck.