Categorie archief: Schoonheid
Messy
Dat het maandenlang dor, droog en saai is op je kussen. En dat dan ineens de genade uit een onverwacht hoekje naderbij sluipt in de vorm van een inzicht waar je wat aan hebt. Dit was er eentje in de … Lees verder
Een nieuwe hobby
Ik heb een nieuwe hobby: verdwalen. Althans, ik dénk dat het mijn nieuwe hobby is. Vandaag heb ik het gedaan en ik vond het erg leuk. Het was zo leuk omdat ik er goed van ging kijken. Veel beter dan … Lees verder
Lieve, lieve lente
Misschien heeft de pittige diagnose van vorige week – twee afgegleden wervels, ernstige vernauwing wervelkanaal en cyste in het wervelkanaal – een negatieve uitwerking, maar mijn lijf lijkt met de dag slechter te worden en het op te geven. Vanochtend … Lees verder
Weer thuis
“Weet je? Eigenlijk is het zo’n mooie stad.” zeg ik tegen vriendin N. die bij me aanschuift op een terras. “Ik bedacht net precies hetzelfde,” beaamt N. die aan was komen fietsen uit Haven. We hebben een haat liefde verhouding … Lees verder
Meisje van Vermeer
Als ik in de trein tegenover haar ga zitten, kijkt ze even op. De ogen blauw en uitvergroot achter een imposant brilmontuur. Rond gezicht, mollig, het haar strak naar achteren, een vlechtje loopt over haar hoofd naar achteren als een … Lees verder
Herfst!
Wat houd ik van de herfst. Het groene veld aan de overkant bezaaid met lichtgele en zachtrode vlekken. Glanzend bruine kastanjes lichten op. Het vertrouwde park wordt een magisch landschap wanneer de regen op de bladeren tikt, fluistert, ruist en … Lees verder
Iets
Gisterenavond zat ik als een huis. Of, op z’n zen’s, als een berg. Regen, opklarinkjes, hagel, kou, warmte, zon, het kwam allemaal langs. Voor een berg maakt het niks uit. Die staat er gewoon. Ik zat dus als een berg. … Lees verder
Canto Ostinato
Gisteren met Maria naar het nieuwe Nieuwe de la Mar. Naar Canto Ostinato, een jaren ’70 compositie van Simeon ten Holt. Het nieuwe Nieuwe is prachtig geworden! Een theater zoals een theater bedoeld is, met veel rood, veel warme foyers … Lees verder
Genade
Het lukt maar niet. Stil worden in m’n hoofd. Alles is doordrongen van een zoete pijn. Soms scherp, adembenemend. Soms zwaar, mijn hart een steen te zwaar om mee te sjouwen. Er zijn van die momenten van genade. Vanochtend in … Lees verder
Zweven…
Op mijn beeldscherm zit een geeltje geplakt: ben je er nog? Adem je nog? ‘Nederland zweeft’ las ik vanochtend in de trein. Dat kan wel kloppen, spiritualiteit is hot. Veel vrienden / vriendinnen zijn er volop mee bezig. Ik kan … Lees verder