Doodgaan doe je niet zomaar. Daar komt nog heel wat bij kijken. Doodgaan gaat in kleine stukjes. Besluiten dat je niet meer in de slaapkamer slaapt, maar in het ziekenhuisbed beneden. Je kinderen die steeds vaker bij mama zijn en dan altijd bij mama zijn. Je auto verkopen, je huis. Geen patatje oorlog meer kunnen eten. Doodgaan is een reeks grote en kleine afscheidjes als voorbereiding op het echte werk. ‘Als je had kunnen kiezen, in een keer weg of zoals het nu gaat,’ vraag ik broertje. ‘Zoals het nu gaat,’ is het antwoord. Gelukkig.
Goeie dag gisteren. Als ik ’s ochtends binnenkom ligt broertje zowaar in het bed beneden. En hij wil iets eten. Ik maak pap voor hem en kruip bij hem op bed. ‘We moeten een euthanasieverklaring opstellen,’ zegt hij. ‘Handgeschreven.’ Ik pak de laptop en google. Bingo. Ik begin te schrijven, met deze verklaring richt ik mij tot mijn behandelend arts(en)…‘ Broertje ondertekent. Even later belt de huisarts aan. De verklaring wordt goedgekeurd en hij legt de procedure uit. Niet dat we zover zijn. Vandaag zeker niet. Broertje heeft weer wat energie dankzij de ingreep, kan weer een beetje eten en drinken en geniet daar enorm van. We maken gebruik van de energie en bespreken de uitvaart. Waar? En welk cafe wordt het? En de muziek. Herman Brood? Stones?
De sfeer is intiem en breekbaar terwijl we praten over de dood en wat daarna komt. Of niet. De voor en nadelen van onder de grond of as. We zijn rustig, open. Zetten samen dingen op een rijtje en broertje hakt knopen door. Mijn ouders komen. ‘Con, zet even de DVD van de Eagles op, wil je?’ vraagt broertje. De eerste klanken van een prachtige live uitvoering van Hotel Caifornia. Broertje en ik kijken elkaar aan, we beginnen te huilen. Met de armen om elkaar heen kijken we huilend. You can check out anytime you like, but you can never leave…
De hele dag is regeldag. Gesprekken met ex werkgever KLM, met de thuiszorg – broertje stemt erin toe dat er twee keer per dag iemand komt om hem te wassen, hoera. Met de garage om de auto te verkopen. We bespreken de verkoop van het huis, de financiele administratie. Wie krijgt wat. Het geeft ruimte, merk ik, maakt hem rustiger. Alleen het regelen van voorgedraaide white widow jointjes – waar hij lekker op slaapt – wil niet lukken. Vandaag even langs de blowboot dus, zo kom je nog ’s ergens.