Ik zou u willen verzoeken, mijnheer, geduld te hebben met alles wat in uw hart onopgelost is en te proberen van de vragen zelf te houden, alsof het afgesloten vertrekken zijn of in een zeer vreemde taal geschreven boeken. Ga niet op zoek naar de antwoorden, die nu niet aan u gegeven zouden kunnen worden omdat u niet in staat zou zijn ermee te leven. En het gaat er nu juist om met alles te leven. Leef nu met de vragen. Misschien zult u dan, op een dag in de verre toekomst, zelfs zonder dat u het merkt, geleidelijk uw binnenkomst in het antwoord beleven.
– Rainer Maria Rilkes raad aan een jonge dichter
Ja, zo is het met ontwerpen ook, je moet zo lang mogelijk wachten met het vinden van de oplossingen voor de deelvragen die in je opkomen, alleen de vraag en de richting van de gewenste oplossing bewust worden. Dan ontstaat er als het ware een mentale ruimte -ingesloten binnen die richtingen- waarin de oplossing zich bevindt. Als dat niet ontstaat dan is er een vraag die je vergeet of zijn je uitgangspunten niet congruent met elkaar. Worden opdrachtgevers vaak wel erg zenuwachtig van.
Haha, zenuwachtige opdrachtgevers. Deadlines. En dan uitleggen dat je even moet wachten tot de mentale ruimte waarin de oplossing zich bevindt, zich openstelt
Prachtige naam heb je gekregen.
Heb je gisteren Wintergasten gezien met Antony Hagerty?
Zo bijzonder en rijk in zijn kijk op de wereld en het leven.
Wat een zegen en rijkdom dat er mensen zijn die je zo’n persoonlijk geschenk als hun geest in al zijn gelaagdheid met je delen (dat doet een blog ook eigenlijk bedenk ik nu).