Niets

We liggen in bed. Frank leest, ik doezel. Ergens piept mijn mobiel. SMS. Wie? Mijn hartsvriendin in Almere Buiten? Mijn broer die een documentaire aan het maken is in een vluchtelingenkamp in Oeganda? Mijn hartsvriendin in LA? Mijn broer in Amsterdam die zich morgen moet melden voor zijn vierde chemokuur in het AvL? Iemand anders die me dierbaar is? Voel me zwaar worden, te zwaar om op te staan. Even niet, even niets. Frank houdt me vast tot het gevoel wegebt. De dag is leeg. Het jaar is leeg.

Dit bericht is geplaatst in Leven. Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *