Het is ook nooit goed of het deugt niet, ik weet het. Maar eigenlijk is het raar. Dat politici 100 dagen ‘het land’ in moeten om te luisteren naar ‘de burger’. Eigenlijk is het behoorlijk vreselijk, als je er over nadenkt. Alsof politici niet in dit land wonen. Oke, het lijkt natuurlijk wel vaak alsof ze van een andere wereld zijn. Maar onze Wouter gaat toch gewoon iedere ochtend op de pont van Amsterdam Noord naar z’n werk. Ik heb zelfs nog met hem zitten eten bij Red Delicious, een heel gewone jongen dus. Niet te beroerd om met gewone burgermeisjes te praten. En onze JP dan? Die vinext toch ergens, die zit toch als een gewone burger ieder weekend te bbq’en. De NL burger ten voeten uit. Nou, misschien dat Rou zelfs nog ietsje Hollandser is, de haartjes uitsluitend door de war als ‘ie met gitaar om blij zingt over JC.
Ik vrees met grote vreze voor de komende 1000 dagen. Als je 100 dagen gaat luisteren en je komt dan terug met een meldpunt voor gestolen fietsen, dan is er iets goed mis. Of met de burgers in het land of met het kabinet. Jan en Femke bieden ook al geen soelaas, die hebben zichzelf grondig gediskwalificeerd.
Goed, een meldpunt voor gestolen fietsen dus. En ondertussen komt net het bericht dat er weer een Nederlandse militair is gesneuveld in Afghanistan.
Als het zo is dat het terugbrengen van het aantal gestolen fietsen één van de belangrijkste bevindingen is na 100 dagen onder de mensen, dan gaat het héél goed met Nederland. Gelukkig maar…
Marco, wat heb je toch altijd een zonnige kijk op de mensheid 😉